TARİH VE MEKÂN

07.05.1994, 15.00, Ses Tiyatrosu
11.05.1994, 21.15, Harbiye Muhsin Ertuğrul Sahnesi

İSTANBUL BÜYÜKŞEHİR BELEDİYESİ ŞEHİR TİYATROLARI

• Yazan: Melisa Gürpınar
• Yöneten: Hakan Altıner

Bu oyun; özgün adıyla “Yeni Zaman/ Eski Hayat”, ya da yeni adıyla “İstanbul’un Gözleri Mahmur”, 1900’lerden başlayarak “İstanbullar” ve “İstanbullular” üzerine acı/tatlı, keyifli/hüzünlü, sakin/heyecanlı bir öykü, bir anımsama, bir uyarı. “Sıradan nostalji”nin tuzaklarına düşmeden, ama gerçekleri de acımasızca söylemenin en estetik biçimini yakalayarak anlatılmış ya da belki yazarın ve yakınlarının “hayat”larından aktarılmış bir öykü. Bugün hepimizin, biraz geç de olsa, ayrımına vardığımız ve yıllardan beri hepimizin burnumuzun dibinde, gözlerimizin önünde yaşanagelen, İstanbul’un ve onun köklü sahiplerinin yavaş yavaş yok olup gidişlerinin öyküsü. “Drowsy Eyes of Istanbul” or as it was originally named “New Times/ Old Lives” is a sweet/sour, humorous/sad, exciting/calm tale, a rememberence, a warning. Starting from 1900, without falling into the trap of “ordinary nostalgia”, but stil telling the reality in an aesthetic way, it is a story probably based on the life of the author and/or those of peopleclose to her. It is the story of Istanbul and the disappearance of the real inhabitants of the city.