CENTRO SPERIMENTALE DEL TEATRO
- Yazan: ARİSTOFANES
- Çeviri: Benedetto MARZULLO
- Yöneten: Shahroo KHEREDMAND
- Tiyatro Direktörü: Stelio FIORENZA
- Özgün Müzik: Luigi CINQUE
- Dekor-Kostüm: Triziano FARIO
- Işık: Ugo VIGNOLA
- OYNAYANLAR: Roberto Della CASA, Reza KERADMAN, Patrizia BETTINI, Silvana BARBARINI
Cristina AUBRY Giovanna SUMMO Ian SUTTON Giulio TURLİ Niçin Aristofanes? Bu seçim belki ilk bakışta çok öznel gibi gelebilir, ancak tercih içgüdüsel olup, seçimin gerekçesi yapıtın niteliğinde aranmalıdır...” (B. MARZULLO)
Aristofanes eski Attika Güldürü Tiyatrosu’nun tek ve en önemli temsilcisidir. Yapıtlarında toplumdaki şatafat ve gösteriş düşkünlüğünü, düzeni ve rüşveti eleştirir. Hedef olarak ele aldığı kişiler genelde toplumun farklı katmanlarında önemli olan kimselerdir: Filozoflar, bilim adamları, politikacılarının yanı sıra gençler, yaşlılar, zengin veya fakirler, herkes yazarın mizahlı alaycılığından nasibini alabiliyor. “Pluto” 388 yılında ilk olarak Aristofanes’in kendisi tarafından sahneye kondu ancak büyük olasılıkla oğlu Ararote’nin adını takma ad olarak kullandı.
Aristofanes’in 60 yaşlarında yazdığı bu eser, daha önceki yıllarda kaleme aldığı yapıtlardan bariz olarak farklıdır; yergi aralarının olmayışı veya koronun küçültülmesi gibi bazı biçimsel özeliklerin yanısıra, “Pluto”da ironi ağırlıklı sinsi ve iğneleyici bir mizah türü sezinliyoruz. Şair, insanların içlerinde yatan yoksullukları ortaya dökerken evlerinin acınacak durumlarını ve kendi zaaflarını gözler önüne sermektedir.
“Pluto”da etik sorunlar toplumsal sorunlar tarafından bastırılmaktadır. Aristofanes ve bu yapıtındaki büyüklük, insanın korku ve ezikliklerini ortaya koymasındaki ustalığında yatmaktadır. Bunların dışında “Pluto”da işlenen konunun güncelliği tartışılmazdır; 2000’li yıllara doğru yaşadığımız günümüz gerçeklerinin Aristofanes’in zamanında olduğu gibi yalan, dolan, rüşvet ve baskı üzerine kurulduğu sergilenir.
Centro Sperimentale del Teatro (Deneysel Tiyatro Laboratuarı) çok yönlü bir çalışma ortaya koyup “Pluto”ya erişmeyi ve bu arada bütüne gerçeküstü bir hava kazandırıp Aristofanes’in eserini bir kabare şeklinde sahnelemeyi dener. Yaptığımız araştırma-çalışmalar, Aristofanes ile gerçeküstü akımı ve Aristofanes ile kabare arasında var olan tüm ilişkilerin ortaya çıkarılması yönünde oldu; yani Dadaistlerin Voltaire kabaresinden Mar Henry ve Frank Wedekind’in Elf Scharfrichen’e fütürizmi çağırıştıran Petersburg’daki Brodjacaja Sobaka’dan Bertolt Brecht’e kadar yüzyılımızda Avrupa’da oluşmuş değişik türdeki kabarelerin incelenmesinden başlayarak şimdiye kadar yapılanlardan tümüyle değişik, çağdaş bir kabare gerçekleştirmeyi amaçlıyoruz.
