1951’de Samsun, Çarşamba’da doğan yazar, tiyatro oyuncusu ve yönetmeni Ferhan Şensoy; 1972’de gittiği Fransa’da Sahne Sanatları Yüksekokulu’nu bitirdi, 1975’te Türkiye’ye dönen sanatçı, Ali Poyrazoğlu Tiyatrosu ve Nisa Serezli-Tolga Aşkıner gibi topluluklarla çalıştı. 1973’te Bilumum Haneler (1975’te Haneler), 1976’da İdi-Amin-Avanta Lavanta, 1977’de Dur Konuşma Sus Söyleme ve Bizim Sınıf adlı oyunları Devekuşu Kabare, Ali Poyrazoğlu ve Tuncay Özinel tiyatrolarında sahnelendi. Aynı dönem TV’de yaptığı skeç programıyla geniş bir izleyici kitlesine de ulaşan sanatçı; 1980’de Yapı Endüstri Merkezi’nde Ortaoyuncular Topluluğu’nu kurdu. Aynı yılın sonunda Küçük Sahne’ye geçen topluluğuyla, beş yıl süreyle oynanan Şahları da Vururlar (1980), Kahraman Bakkal Süpermarket’e Karşı (1981), Kiralık Oyun (1982), Anna’nın Yedi Ana Günahı (1982), İçinden Tramvay Geçen Şarkı (1986), Ferhangi Şeyler (1987) ve İstanbul’u Satıyorum (1988) gibi kendi yazdığı oyunları sahneledi ve oynadı.
Şubat 1987’de Muzır Müzikal adlı oyunun Egemen Gösteri Merkezi’nde (ünlü Şan Tiyatrosu) sahnelenmesi sürerken, çıkan kuşkulu bir yangınla yapı kullanılamaz hale geldi. 1994’te Kırkambar ve Şu Gogol Delisi, 1995’te Üç Kurşunluk Opera, 1997’te Haldun Taner Kabare, 2000’de Fişne Pahçesu ve 2010’da Ruhundan Tramvay Geçen Adam adlı oyunlarıyla bugüne dek birçok defa festivale konuk olan sanatçı; 1989’da eski Ses Tiyatrosu’nu düzenleyerek, Ses 1885 adıyla yeniden gösterilere açtı.
Kazancı Yokuşu (1978), Şahları da Vururlar ve Afitap’ın Kocası İstanbul (1982), Gündeste ve Ayna Merdiven (1986), Düşbükü (1988), Kahraman Bakkal Süpermarkete Karşı (1991), İngilizce Bilmeden Hepinizi I Love You (1992), Güle Güle Godot ve Denemeler (1993), Oteller Kitabı (1996), Falınızda Rönesans Var (1998), Kalemimin Sapını Gülle Donattım (2001), Rum Memet (2002), Eşeğin Fikri ve Hacı Komünist (2005), Elveda SSK (2007) ve Seçme Sapan Şeyler (2010) adlı kitapların yazarı olan Şensoy’un rol aldığı filmler arasında; Kızını Dövmeyen Dizini Döver (1977), Büyük Yalnızlık (1990), Şans Kapıyı Kırınca (2005), Pardon (2005) ve Son Ders (2008) sayılabilir.
Türkiye tiyatrosunun güldürü geleneğinin ustalık nişanesi sayılan Kel Hasan Efendi’nin kavuğu, 1968’de İsmail Dümbüllü’den Münir Özkul’a, 1989’da ise Münir Özkul’dan Ferhan Şensoy’a geçti. Yazdığı ve sahnelediği sıradışı oyunlarla; daha çok dil inceliklerine dayanan mizah öğelerini kullanıp Türkçenin sınırlarını da zorlayarak, güncel olaylara eleştiriler getiren Şensoy, geleneksel Türkiye tiyatrosundan epik tiyatroya kadar çeşitli üsluplardan izler taşıyan; özgün çalışmalarıyla tiyatro tarihimizde kendine özgü bir yer edindi.
2019’da İstanbul Tiyatro Festivali Onur Ödülü’nü alan sanatçı, 31 Ağustos 2021’de hayatını kaybetti.
